Hercules (Stärebild)

Den Hercules ass e Stärebild um Nordhimmel.

Date vum Stärebild Hercules
Lëtzebuergeschen Numm	Herkules
Laténgeschen Numm	Hercules
Laténgesche Geenitiv	Herculis
Laténgesch Ofkierzung	Her
Rektaszensioun	15h 48m bis 18h 58m
Deklinatioun	+51° 20’ bis +3° 40’
Fläch	1225
Siichtbar op de Breedegraden	90° Nord bis 39° Süd
Observatiounszäitraum fir Mëtteleuropa	Fréijoer, Summer
Zuel vun de Stäre mat Gréisst < 3^m	3
Hellste Stär Gréisst	β Herculi (Kornephoros) (Ruticulus) 2,78^m
Meteorstréim	Tau-Herkuliden
Nopeschstärebiller (vun Norden am Auerzäresënn)	Draco Bootes Corona Borealis Serpens Ophiuchus Aquila Sagitta Lyra
Kaart vum Stärebild Hercules

Beschreiwung

Den Hercules ass dat fënneftgréisst Stärebild um Himmel. Well nëmmen dräi vu senge Stäre méi hell wéi déi 3. Gréissteklass sinn, ass et allerdéngs net weider opfälleg. Et fënnt een et tëscht de Stärebiller vun der Lyra mat dem helle Stär Vega an dem markante Stärebild Corona Borealis. Déi bescht Observatiounsszäit ass de Fréisummer, well en dann am héchsten um Himmel steet.

Am Herkules stinn zwéin interessant Kugelstärekéip, déi ee scho mat enger klenger Spektiv ka gesinn.

A Richtung Hercules ass de Apex vun eisem Sonnesystem. D'Sonn mat hire Planéite beweegt sech, relativ zu hiren Nopeschstären, mat 20 km/s op dëse „Punkt“ zou.

Geschicht

D'Konstellatioun gehéiert zu de klasseschen 48 Stärebiller aus der Antiquitéit, déi dem Ptolemäus scho bekannt waren. Bei den anticke Griichen huet et „Engonasin“ („Deen dee knéit“) geheescht. Spéider gouf d'Stärebild mat verschiddene mythesche Gestalten a Verbindung bruecht, wéi z. B.: Prometheus, Theseus, Orpheus oder Herakles (deen d'Réimer Hercules genannt hunn). Erhalen huet sech d'Deitung als Hercules.

Himmelsobjeten

Stären

B	F	Nimm o. aner Bezeechnungen	Gréisst	Lj	Spektralklass
β	27	Kornephoros, Ruticulus	2,78^m	148	G8 III
ζ	40		2,81^m	32	G0 IV
α	64	Ras Algethi	3,1 bis 3,7^m	550	M5 Ib
δ	65	Sarin	3,12^m	96	A3 IV
π	67		3,16^m	400	K2 III
μ	86		3,42^m	27	G5 IV
η	44		3,48^m	80	G8 III
ξ	92		3,70^m	150	G9 III
γ	20		3,74^m	150	A9 III
ι	85		3,82^m	500	B3 IV
ο	103		3,84^m	150	B9 V
θ	91		3,86^m
τ	22		3,91^m	400	B5 IV
ρ	75		4,1^m	300	A0 + A0
	110		4,19^m
σ	35		4,20^m	200	B9 V
φ	11		4,23^m
	95		4,3^m	300	A5 + G8
g	30		4,3 bis 6,3^m	400	Mb III
	111		4,34^m
	102		4,37^m
λ	76	Maasym, Misam	4,41^m	367	K3 III
ν	35		4,41^m
ε	58	Cujam	4,57^m
ω	24	Kajam, Cujam	4,57^m	235	B9
	113		4,57^m
χ	1		4,60^m
e	69		4,64^m
	93		4,67^m
κ	7	Marfik, Mirfak	4,7^m	500	G8 + K1
u	68		4,7 bis 5,4^m	1200	B3 III
υ	6		4,72^m
	52		4,82^m
h	29		4,84^m
	42		4,86^m
	60		4,89^m
	106		4,92^m
A	104		4,96^m
	98		4,96^m
	51		5,03^m
b	99		5,05^m
	87		5,09^m
	100		5,1^m	250	A3 + A3
	101		5,10^m
t	107		5,12^m
	70		5,13^m
i	43		5,15^m
f	90		5,17^m
l	45		5,22^m
s			5,24^m
	96		5,25^m
d	59		5,27^m
	105		5,30^m
	53		5,34^m
y	82		5,35^m
	2		5,35^m
	54		5,35^m
w	72		5,38^m
c			5,41^m
	112		5,43^m
	9		5,46^m
	89		5,47^m

Den β Herculi, ass den hellste Stär am Stärebild Hercules, et ass e giele Stär mat der Spektralklass G8 an ass 148 Liichtjoer vun eis ewech.
Den algriicheschen Numm Kornephoros bedeit „Keulendréier“. De Stär gëtt och Ruticulus genannt.

Den μ Herculi ass 27 Liichtjoer vun eis ewech. Hien huet déi 1,1fach Mass vun eiser Sonn a liicht och giel.

Duebelstären

System	Gréissten	Ofstand
α	3,4^m/5,4^m	4,6"
κ	5,0^m/6,3^m	27,5"
95	5,0^m/5,2^m	6,3"
100	5,9^m/5,9^m	14,2"
ρ	4,5^m/5,5^m	4,2"

Den α Herculi, den drëtthellste Stär am Hercules, ass en Duebelstäresystem op enger Distanz vu 430 Liichtjoer. Den Haaptstär ass e Roude Ris mat der Spektralklass M5, an engem 500fachen Duerchmiesser a 830facher Liichtkraaft vun eiser Sonn. Seng Uewerflächentemperatur ass mat ronn 3.000 Kelvin relativ niddreg. E Groussdeel vu senger Stralung gëtt hien an Infrarout of. De Begleetstär gehéiert zu der Klass G5. D'System ka scho mat engem klengen Teleskop an Eenzelstäre getrennt ginn. Den Haaptstär liicht orangerout, de Begleetstär liicht gréng!.
Den Numm Ras Algethi ass arabesch a bedeit sou vill wéi „de Kapp vun deem, dee knéit“.

Verännerlech Stären

Stär	Gréisst	Period	Typ
α	3,0 bis 4,0^m	90 bis 100 Deeg	Hallefreegelméisseg
30	4,3 bis 6,3^m	70 bis 90 Deeg	Hallefreegelméisseg
68	4,7 bis 5,4^m	2,05 Deeg	Beta-Lyrae-Stär

Den Haaptstär vum System Ras Algethi ass en hallefreegelméisseg verännerleche Stär deem seng Hellegkeet iwwer Zäitraim vun 90 bis 100 Deeg variéiert.

Den 68 (u) Herculis ass e verännerleche Stär vum Typ Beta-Lyrae-Stär. Et ass e liichtkräftege Stär op enger Distanz vun 1200 Liichtjoer.

Messier- an NGC-Objeten

Messier (M)	NGC	Gréisst	Typ
13	6205	6,5^m	Kugelstärekoup
92	6341	9,5^m	Kugelstärekoup
	6210	8,8^m	Planetareschen Niwwel

De M 13 gëllt als de beandrockendste Kugelstärekoup vum Nordhimmel. Hie steet op enger Distanz vu 25.000 Liichtjoer vun eiser Sonn a besteet aus zirka 300.000 Stären.

Den M 92 ass e Kugelstärekoup op enger Distanz vun 30.000 Liichtjoer.

Den NGC 6210 ass e planetareschen Niwwel op enger Distanz vun 3.000 Liichtjoer. Mat engem Duerchmiesser vun 0,3 Bouminutten ass et kee groussen Niwwel.

Exoplanéiten / Planemos

Den HD 149026 am Hercules ass e giele Stär, ëm deen all 2,87 Deeg an engem Ofstand vun 0,046 AE e saturngrousse Planemo kreest a vun eis aus gesinn en Transit mécht. Hien huet 36 % vun der Jupitermass (Typ: "Hot Jupiter", 72 % vun deem sengem Duerchmiesser). Iwwer 50 % vu senger Mass (ronn 70 Äerdmassen) entfalen dobäi interessanterweis op e feste Kär. Sou eppes kennt een nach net vun engem anere Gasris. Den Zentral-Objet (Stär-Spektralklass: G0; spektroskopesch Gréissteklass: 8,15 m) huet 1,3 Sonnemassen a läit 250 Liichtjoer vun eisem Sonnesystem ewech

Den HD 149026b ass dee bis elo wäermste bekannte Planéit am Universum.

Kuckt och

Portal Astronomie

Um Spaweck

Commons: Hercules (constellation) – Biller, Videoen oder Audiodateien