Eridanus (Stärebild)

De Floss Eridanus (Eridanus) ass e Stärebild südlech vum Himmelsequator.

Date vum Stärebild Eridanus
Lëtzebuergeschen Numm	Eridanus (Floss)
Laténgeschen Numm	Eridanus
Laténgesche Geenitiv	Eridani
Laténgesch Ofkierzung	Eri
Positioun	um Himmelsequator
Rektaszensioun	1h 25m bis 5h 11m
Deklinatioun	+0° 25’ bis -57° 55’
Fläch	1138 Quadratgrad
Siichtbar op de Breetegraden	32° Nord bis 89° Süd
Observatiounszäitraum fir Mëtteleuropa	nëmmen nërdl. Deel
Zuel vu Stäre mat Gréisst < 3^m	4
Hellste Stär, Gréisst	Achernar, (α Eridani), 0,45^m
Meteorstréim	-
Nopeschstärebiller (vun Norden am Auerzäresënn)	Orion Taurus Cetus Fornax Phoenix Tucana Hydrus Horologium Caelum Lepus
Kaarte vum Stärebild Eridanus

Beschreiwung

Den Eridanus ass eent vun deene gréisste Stärebiller um Nuetshimmel. Et zitt sech wéi eng Stäreketten ënner dem Orion bis déif an de Südhimmel eran.

D'Stärebild ass net opfälleg, nëmme véier Stäre si méi hell wéi déi 3. Gréissteklass.

Vu Mëtteleuropa aus ass nëmmen dee nërdlechen Deel vum Stärebild ze gesinn.

De Stär ε Eridani läit zimmlech no bei eis, an zwar 10,7 Liichtjoer. Hien ass domat ee vun den direkten Nopere vun eiser Sonn.

Am Stärebild Eridanus gëtt et eng gigantesch Lück (Void) mat enger Gréisst vun enger Milliard Liichtjoer. Do gëtt et keng Stären, keng Galaxien, keng schwaarz Lächer, an och fir Donkel Matière gëtt et keng Indizien.^[1]

Geschicht

Den Eridanus gehéiert zu den 48 Stärebiller aus der anticker Astronomie, déi scho vum Ptolemäus beschriwwe goufen.

An der griichescher Mythologie war den Eridanus e Floss, dee vum Aquarius hierkoum.

Himmelsobjeten

Stären

B	F	Nimm an aner Bezeechnungen	Gréisst	Lj	Spektralklass
α		Achernar	0,45^m	144	B3 V
β	67	Cursa, Kursa, Dhalim	2,78^m	90	B3 V
γ	34	Zaurak, Zaurac	2,95^m	150	M0 III
θ		Acamar	3,0^m	163	A4 + A1
δ	23	Rana	3,52^m	29	K0 IV
υ⁴	41		3,55^m	120	B8 V
φ			3,56^m	120	B8 V
χ			3,69^m	50	G6 IV
τ⁴	16		3,70^m	250	M3 III
ε	18	Epsilon Eridani	3,73^m	10,5	K2 V
υ²	52	Beemin, Theemin	3,82^m	200	G9 III
l	53	Sceptrum	3,87^m	109	K2 IIIb
η	3	Azha	3,89^m	121	K1 III
ν	48		3,93^m	1000	B2 III
ν³	43		3,97^m	250	K5 III
ο¹	38	Beid	4,04^m	200	F2 III
μ	57		4,01^m	400	B5 IV
τ³	11		4,08^m	80	A5 V
ι			4,11^m	200	K0 III
g			4,17^m
τ⁶	27		4,22^m	60	F3 V
κ			4,24^m
λ	69		4,25^m
τ⁵	19		4,26^m	300	B8 V
f			4,30^m
	54		4,32^m
ω	61		4,30^m
ο²	40	Keid	4,43^m	16	K1 + A2
π	26		4,43^m
τ¹	1		4,47^m	50	F6 V
	32		4,5^m	250	G8 + A2
y			4,57^m
h			4,59^m
τ⁹	36		4,62^m
τ⁸	33		4,64^m
s			4,74^m
v	17		4,74^m
τ²	2	Angetenar, Al Anchat	4,76^m	182	K0 III
w			4,74^m
ζ	13	Zibal	4,80^m
ψ	65		4,80^m
	15		4,86^m
	39		4,87^m	300	K3 + G2
	45		4,91^m

Stäreformatioun vum Eridanus

Den hellste Stär, Achernar, ass 144 Liichtjoer vun eis ewech. Hien huet eng eegenaarteg Form. Observatioune weisen drophin, datt säin Duerchmiesser um Equator 50 % méi grouss ass wéi op senge Polen. Dës Ofplattung gëtt op eng héich Rotatiounsvitesse zeréckgefouert.

Duebelstären

System	Gréissten	Ofstand
θ	3,3^m/4,4^m	8,2"
ο²	4,5^m/9,7^m/10,8^m	83"
32	4,8^m/6,1^m	6,8"
f	4,8^m/5,4^m	8,1"
39	4,9^m/8,0^m	6,4"
p Ei	5,8^m/5,9^m	11,5"

Den θ Eridani ass en Duebelstär op enger Distanz vun 120 Liichtjoer, dee scho mat engem klengen Teleskop ze gesinn ass.

Den ο² ass en Dräifachsystem op enger Distanz zu eiser Äerd vu 15,9 Liichtjoer. Den Haaptstär ass ongeféier sou grouss wéi eis Sonn. Ee vun de Komponenten ass e wäissen Zwergstär, deen nëmmen den duebelen Äerdduerchmiesser huet. Déi drëtt Komponent ass e rouden Zwergstär.

Verännerlech Stären

Stär	Gréisst	Period	Typ
T Eri	7,4^m–13,2^m	252 Deeg	Mira-Stär

Den T Eridani ass ee pulstiounsverännerleche Stär vum Typ Mira. Am Maximum erreecht hien eng Hellegkeet vu 7,4^m. Um Minimum fält seng Hellegkeet bis op 13,2^m erof.

Messier- an NGC-Objeten

NGC	Gréisst	Typ
1132	12,3^m	Galaxie
1232	9,9^m	Galaxie
1291	9,4^m	Galaxie
1300	10,4^m	Galaxie
1332	10,3^m	Galaxie
1395	9,6^m	Galaxie
1407	9,7^m	Galaxie
1532	9,9^m	Galaxie
1535	10^m	Planetareschen Niwwel