Metallica

Metallica ass eng vun den erfollegräichsten US-amerikanesche Metal-Bands, déi zanter Ufank vun den 1980er Jore Musek mécht.

Metallica

Metallica huet zanterhier vill zu der Entwécklung vun deem Musikgenre, dee se verkierpert huet, bäigedroen, an huet och, well si sech an engem Stéck weiderentwéckelt huet, an den 1990er nach vill nei Supporter gewonnen. Duerch hiren Erfolleg stoung se jorelaang als Beispill fir d'Metal Musek iwwerhaapt.

D'Band

D'Membere sinn:

• James Hetfield, Gesank, Rhythmusgittar zanter dem 10. Januar 1981
• Lars Ulrich, Batterie zanter dem 10. Januar 1981
• Kirk Hammett, Éischt Gittar zanter dem 1. Abrëll 1983
• Robert Trujillo, Bass zanter dem 24. Februar 2003

D'Ex Membere sinn:

• Jason Newsted, Bass vum 28. Oktober 1986 bis 1. Januar 2001
• Cliff Burton, Bass vum 27. Dezember 1982 bis zu sengem Doud de 27. September 1986
• Dave Mustaine, Éischt Gittar vum 10. Januar 1981 bis 11. Abrëll 1983
• Ron McGovney, Bass vum 10. Januar 1981 bis 10. Dezember 1982

Bandgeschicht

Metallica gouf 1981 zu Downey, Kalifornien vum Batteur Lars Ulrich a vum Gittarist a Sänger James Hetfield gegrënnt, déi sech duerch Zeitungsannoncë kennegeléiert hunn (The Recycler). De Bassist Ron McGovney deen och vun Downey koum, war och ee Member vun Ufank aus un. D'Band huet et mat e puer Gittariste probéiert bis se 1983 den Dave Mustaine (och erëm duerch eng Zeitungsannonce) als Leadgittarist fonnt hunn. Hiren Numm hu Metallica kritt nodeem datt de Lars engem Metal-Promoter, dem Ron Quintana aus San Francisco, gehollef huet, fir een Numm fir eng Metal-Zeitung ze sichen, déi Metal-Bands sollt ënnerstëtzen (New Wave Of British Heavy Metal). An de Kapp sinn hinnen ënner anerem "Metal-Militia" a "Metallica" komm. De Lars huet sech dunn direkt den Numm Metallica fir seng nei gegrënnte Band reservéiert. Den Numm "Metal Militia" hu si engem Lidd op hirem éischten Album Kill 'em All ginn.

Ufanks 1982 huet Metallica schonn "Hit the Lights" fir déi éischt Metal Massacre Kompilatioun opgeholl. De Gittarrist Lloyd Grant huet deemools d'Gittarsoloen op deem Stéck iwwerholl, mä hie war ni e richtege Member vun der Band. Wéi scho gesot hu si eng Annonce an d'Zeitung gemaach fir e Leadgittarrist ze kréien, an den Dave Mustaine huet sech gemellt, an de Lars an den James ware scho sou vum Dave sengem Ekipement begeeschtert, datt si en net laang hu misse spillen héiere fir en an d'Band opzehuelen. Mat him gouf dunn e puer Méint méi spéit "No Life Till Leather" opgeholl, wat fir richtegt Gedäisch an Opmierksamkeet vu Säite vun der Underground Metal Zeen gesuergt huet. Zu dësem Zäitpunkt hat och schonn de Cliff Burton aus dem Castro Valley, Kalifornien, de Ron Mc Govney ersat.

D'Band huet sech séier zu El Cerrito, am Contra Costa County, Kalifornien, néiergelooss an huet sech och séier an der lokaler Trash Metal Zeen duerch Live Optrëtter an d'Gebraddels vun de Leit ee gudden Numm gemaach. 1983 si Metallica dunn op New York gaange fir e puer Concerten ze spillen an hu séier duerno e Vertrag mam lokale Promoter Marsha Zazula sengem Label Megaforce Records ënnerschriwwen, déi dunn och hir éischt zwee Albumen erausbruecht hunn: "Kill 'Em All" a "Ride The Lightning". Allerdéngs ass och zu där Zäit den Dave Mustaine, wéinst spaltendem onproduktivem Behuelen an der Band, Alkolismus a Drogemëssbrauch erausgeworf ginn. De Kirk Hammett aus der Band Exodus huet den Dave séier ersat. De Mustaine huet dunn och seng eegen ThrashMetal Band Megadeth gegrënnt.

Den éischte Metallica Album, Kill 'Em All, huet wéinst dem James Hetfield senger markanter Stëmm a sengem aggressive Gittarsound e Beispill fir alles dat gesat, wat si all déi Joren duerno nach géife maachen. Ee Joer duerno huet hiren nächsten Album Ride the Lightning duerch méi laang Lidder, instrumental Feierwierker an Texter déi wäit iwwer dem Niveau vun deene vu Kill 'Em All louchen, hir Form ausgedeent a verbessert. Op dësem Album war och hir éischt Ballad, Fade To Black vertrueden, ee méi luest, introvertéiert Lidd, an deem et iwwer engem seng Selbstmordgedanke geet. Dëst huet sécherlech och vill zum Erfolleg vu Ride The Lightning bäigedroen. "Fade to Black" war dat éischt Lidd an enger Traditioun, gefollegt vu Welcome Home (Sanitarium) a One. Et ware grad dës lues introspektif Lidder, déi Metallica vun deene meeschte Metal Bands, wéi Anthrax, Slayer oder Megadeath ënnerscheet hunn. Natierlech goufe si och vu berüümten (New-Wave-Of-British-) Heavy Metal Bands aus där Zäit, wéi z. B. Diamond Head, Motörhead a Saxon, mä och vu Punk-Rock-Bands wéi Misfits an Discharge an hirer Musek beaflosst. Allerdéngs hu si méi Wäert drop geluecht fir de Soft-Metal aus der Welt ze schafen an den Heavy Metal sou richteg ze beliewen.

Nodeem si 1984 e Vertrag mat Elektra Records ënnerschriwwen hunn, hu se sech un d'Aarbecht gemaach fir hiren drëtten Album ze maachen, nämlech Master Of Puppets, deen den 21. Februar 1986 erauskoum. Vill Metallica Fanne gesinn dësen Album als hire Beschten. Leider ass kuerz duerno, de 27. September 1986 de Bassist Cliff Burton bei engem Busaccident zu Ljungby, Schweden, ëm d'Liewe komm. Zwar huet schonn dräi Wochen no dem Cliff Burton sengem Begriefnes de fréiere Flotsam And Jetsam Bassist Jason Newsted de Verstuerwenen ersat (28. Oktober), mä déi aner Membere vun der Band sinn ni sou richteg iwwer dem Cliff säin Doud ewegkomm. Metallica hunn dunn och mam Jason hir Damage Inc. Tour fäerdeg gemaach, mä den Jason hat extreem Schwieregkeeten, sech an d'Band z'integréieren. No der Tour hu se dunn am Juli 1987 Garage Days Re-Revisited opgeholl, wou si nëmme gecovert Lidder vun hire preferéierte Bands opgeholl hunn.

1988 hu si dunn ...And Justice for All opgeholl, den Album, op deem e puer vun de strukturell komplexste Stécker vun der Band sinn. Verschidde Stécker si souguer sou komplex oder laang, datt Metallica se net live spillen. Gläichzäiteg war dat den éischte Studio-Album dee se no dem Doud vum Cliff Burton opgeholl hunn. Op hiren Albume virdrun an och op dësem huet een allerdéngs däitlech den Afloss vum verstuerwene Bassist bemierkt. Hie war wierklech ee Préifstee fir d'Band a war gréisstendeels fir de Sound vun der Band verantwortlech. Ausserdeem war dat déi éischt Kéier wou si ouni hire Produzent Flemming Rasmussen geschafft hunn. Den Jason Newsted huet natierlech d'Roll vum Bass iwwerholl, obwuel een de Bass um Album bal net eraushéiert, well déi aner dräi Memberen de Basstoun warscheinlech därmoossen erofgedréint hunn. Et gëtt vill doriwwer spekuléiert, ob dat just eng vun de Reaktiounen um Cliff säin Doud war, oder ob si den Jason express wollte rose maachen. ...And Justice For All war wierklech e Meilesteen an der Geschicht vum Metal, virun allem well mat dësem Album definitiv d'Blues-Element aus dem Metal verschwonnen ass. Ausserdeem waren op dësem Album e puer vun deene beschte Gittar-Riffer, déi d'Metal-Welt jee gesinn huet. Dem Kirk seng Soloe waren innovativ an de Lars huet seng Batterie sou komplex wéi nach ni gespillt. Metallica hiren éischte Video gouf dunn och gedréint: Däischter, krankhaft an e bësse makaber huet One d'Grujele vun engem Affer aus dem Éischte Weltkrich duergestallt. Duerch dëse Video, den op MTV relativ berüümt gouf, ass d'Band nach méi bekannt ginn. Op dësem Album ass och hiert (bis elo) lescht instrumentaalt Stéck To Live Is To Die, wat als eng Aart Tribut fir de verstuerwene Cliff Burton gegollt huet. An deem Stéck goufe bis deemools ongebrauchte Riffer gebraucht, déi vun him geschriwwe gi sinn, an e Gedicht wat hie verfaasst hat.

1991 ass dunn deen no hinne selwer benannten Album Metallica erauskomm (och ënner dem Numm Black Album bekannt). Dësen Album gouf vum Bob Rock matproduzéiert, deen och schonn Albume vu Pop-Metal-Bands wéi BonJovi oder Mötley Crüe produzéiert huet. Dat huet dozou bäigedroen, datt dësen Album, am Verglach zu deene virdrun, relativ kommerziell ausgefall ass.

Op dësem Album war dunn och Metallica hiren éischte kommerziellen Hit Enter Sandman, deen e Beispill ginn huet fir dee gekierzte Stil vun Texter um Album. Dëst war och Metallica hiert bekanntst Lidd. En aneren Hit war Nothing Else Matters, eng méi einfach Ballad, déi vill vu Metallica hiren treien Hardcore Fanne rose gemaach huet. Mat dësem massive Crossover-Hit als Album si si onweigerlech an den Mainstream katapultéiert ginn. Et war och eréischt mat dësem Album mat deem sech Metallica fir d'éischt mat "Ausverkaaft" bretze konnten.

Dës ausverkaafte Concerten hunn och duerch déi ganz 1990er Joren ugehalen. Virun allem déi dräi Joer Tour no der Verëffentlechung vum Black Album waren extreem erfollegräich. Den Event deen am bekanntsten ass, ass deen zu Montréal (1992), wou den James sech wärend dem Ufank vun Fade To Black duerch en Accident mat Feier op der Bün säi lénksen Aarm schwéier verbrannt huet. Doduerch konnt hien de Rescht vun der Tour keng Gittar méi spillen, an de fréiere Metallica- Roadie John Marshall huet Gittar gepillt, wärend den James viru gesongen huet. D'Produktioun vum Black Album an d'Tour duerno goufen och deelweis fir den Dokumentarfilm A Year And A Half In The Life Of Metallica opgeholl.

No dësen dräi Joer op Tour hu Metallica dunn eng Paus gemaach, bis den 13. Dezember 1995, wou se hiren éischte Song fir den Album Load opgholl hunn: Hero Of The Day. Den Album ass 1996 erauskomm. Direkt ee Joer duerno ass den Nofollger ReLoad erauskomm. Déi zwéin Albume waren dunn definitiv de Schluss vun hirem genéckbriechendem Speed Metal an hire komplexe Gittarkompositiounen. Amplaz gouf et Blues-Rock Lidder, déi voll mat waarme Gittartéin waren. Dem James seng Stëmm krut méi eng wichteg Roll wéi virdrun, a bei verschiddene Lidder hu se gelleg mat neien Instrumenter experimentéiert, wéi z. B. Country-Gittar bei Mama Said oder en Duddelsak a Low Man's Lyric. Glécklecherweis sinn d'Komplexitéit an d'Intelligenz vun hire Liddertexter duerch hir nei kommerziell Oder net ofgeschwächt ginn, an hunn nach ëmmer geneesou schwiereg Theeme wéi Kriibs, Drogemëssbrauch, perséinlech Problemer an d'Gesellschaft behandelt. De gréisste Schock fir d'Fanne waren allerdéngs déi nei Frisure vu Metallica, déi si sech 1996 zougeluecht hunn: kuerz Hoer.

Vill vun deenen Ännerungen op Load a ReLoad waren eigentlech schonn um Black Album virauszegesinn, mä déi Meescht gesinn dës zwéin Albumen als Dréipunkt vun der Metallica-Karriär. Dës goufe vill manner verkaaft wéi déi dräi virdrun. Agefleeschte Supporter hu si zanterhier sarkastech Poptallica oder Alternica genannt, well se mëttlerweil éischter Mainstream-Pop-Rock oder Alternativ-Rock gemaach hunn. Dat war natierlech och de Grond firwat grad d'Lidder vun dësen zwéin Albume sou dacks um Radio gespillt goufen, wéi z. B. Fuel, Until It Sleeps, The Unforgiven II, Hero Of The Day, The Memory Remains an King Nothing.

1998 hu Metallica kuerz hir Roll als Coverband opliewe gelooss andeems se eng duebel CD mat neëmme Coveren opgeholl hunn, ënner anerem vun Thin Lizzy, The Misfits, Black Sabbath, Nick Cave, Bob Seger an natierlech déi ganz Garage Days Re-Revisited CD mat Diamond Head- a Motörhead-Coveren. Dofir gouf dës Kompilatioun och Garage Inc. genannt.

De 7. Mäerz 1999 gouf Metallica offiziell an de San Francisco Walk Of Fame opgeholl an de Buergermeeschter vu San Fransisco huet den Dag als Official Metallica Day deklaréiert. Ee Mount duerno, den 21. an den 22. Abrëll, hu si zesumme mam San Fransisco Symphony Orchestra e Concert opgeholl. D'Iddi, Metallica mat engem klasseschen Orchester zesummenzebréngen, koum vum Michael Kamen, den Dirigent vum SF Symphony Orchestra, deen och scho fir Nothing Else Matters mat Metallica zesummegeschafft huet. Sou ass et komm, datt de Kamen, zesumme mat sengem Orchester, zousätzlech klassesch Musek zu de Lidder vu Metallica komposéiert hunn. Dobäi hunn och Metallica nach zwee ganz nei Stécker fir de Concert geschriwwen, nämlech -Human an No Leaf Clover. Den Album, dee bei dësem Concert entstanen ass, ass nach dat selwecht Joer ënner dem Numm S&M erauskomm.

Am Joer 2000 war et dann sou wäit, datt Metallica eng Demo vun hirem Song I Disappear um Napster network gesinn huet. Kuerz duerno hu se gemierkt, datt all hir Lidder fräi um Netz ze kréie waren. Sou séier wéi méiglech hu si Napster ugeklot, 300.000 Napster Benotzer kruten hir Konten zougemaach. Ausserdeem hu si d'Yale University, d'University Of Southern California an d'Iniana University ugeklot, well si Napster op hirem Campus net verbueden haten. Datt grad Metallica Napster ugeklot hunn, géif een denken, wier eigentlech e Widdersproch, well grad si waren et jo déi am Ufank vun hirer Karriär Kopië vu Concerten opgeholl hunn a si duerno gratis verdeelt hunn...

Dëse Virfall huet natierlech och fir PR Albdreem gesuergt. Am Internet si masseg Parodien opgedaucht, déi den James an den Lars als selbstsüchteg topeg Rockstaren duergestallt hunn, déi total de Bezuch zu hire Supporter verluer hunn. De bekanntsten ass wuel deen op campchaos. Dëst hat och zur Folleg, datt sech vill Supporter vun hinne "getrennt" hunn.

Ier si dunn allerdéngs 2001 hiren neien Album ophuele konnten huet en neie Schlag d'Supporter vu Metallica getraff: den Jason Newsted huet Metallica verlooss. Obwuel hien et am Ufank schwiereg hat fir sech z'integréieren, war hien dach mat der Zäit en Deel vu Metallica ginn op deen ee schwéierlech verzichte konnt. Him no wiere gesondheetlech a kierperlech Problemer d'Ursaach dofir gewiescht. Mä méi spéit ass dunn erauskomm, datt hien nach u sengem Nieweprojet Echobrain geschafft huet a kuerz duerno der Band Voivod bäigetrueden ass. Et war du kloer datt virun allem dem James seng Resistenz géint dem Newsted säi Wonsch och eppes Onofhängeges ze maachen doru Schold waren, datt den Jason d'Band verlooss huet.

Allerdéngs war dat net den eenzege Réckschlag fir Metallica Och den James huet sech missen zeréckzéien; nämlech fir an enger Rehaklinik eng Entzugskur ze maachen, wéinst Alkoholismus an aneren Ofhängegkeeten. Metallica als Solcht huet opgehale mat "funktionéieren" a fir d'éischt Kéier hu Metallica un d'Méiglechkeet geduecht opzehalen. Nodeem den James mat der Kuer fäerdeg war hu si sech zu dräi allerdéngs erëm lues a lues getraut fir den nächsten Album ze schreiwen an opzehuelen. Hire Produzent Bob Rock huet du soulaang de Bass iwwerholl, bis se schlussendlech 2003, wou den Album scho fäerdeg war, en neie Bassist fonnt hunn: De Robert Trujillo, deen zu deem Zäipunkt grad mam Ozzy Osbourne getourt ass. Witzegerweis hat dunn den Jason Newsted de Robert op der Tour mam Ozzy ersat.

Am Juni 2003 hu Metallica deen Album ënner dem Numm St. Anger erausbruecht, deen direkt op Nr. 1 an den Album Charts komm ass als aggressivsten, rauesten Album zanter deene leschten zéng Joer gegollt huet. Dat war d'Resultat vun deene stännege Kriticken, si hätten hiren typesche Stil verluer: E rauen onpoléierten Album, ouni Solien an op deem kee Feeler verbessert gouf. Och bemierkenswaert ass, datt dem Lars Ulrich seng Snare wéi eng Timbal geklongen huet. Sou hu Metallica alt erëm eng Kéier Courage zu eppes Neiem bewisen, a gewisen, datt si trotzdeem nach ëmmer kënne sou aggressiv si wéi virun 20 Joer an datt se nach ëmer maache wat se wëllen. An obwuel se och vill fir dësen Album kritiséiert goufen, hu si trotzdeem 2004 e Grammy dofir gewonnen. Hiren zweeten Dokumentarfilm Some Kind Of Monster ass kuerz duerno erauskomm an huet en Abléck an d'Welt vu Metallica gi wéi een et nach ni hat; warscheinlech dowéinst, well sech de Film haaptsächlech op d'Spannungen tëscht de Membere konzentréiert huet. Allerdéngs huet dëse Film vill dozou bäigedroen, datt den Album wierklech gemaach gouf.

Fir hiren neien Album ze supportéiere si si zwee Joer laang getourt (Madly In Anger With The World Tour), an hunn all Show professionell opgeholl an op LiveMetallica.com verkaaft. No dëser Tour hu si dunn eng Paus gemaach fir erëm zeréck am Studio Enn 2005 mat hirem nächsten Album unzefänken. Den 20. September 2005 ware Metallica allerdéngs am Sudio fir hir Stëmme fir eng Simpsons Episode opzehuelen, déi am Mee 2006 erauskoum.

Am Hierscht 2005 si s'an de Studio gaange fir Material fir hiren neien Album opzehuelen. Dësen ass den 12. September 2008 ënner dem Numm Death Magnetic erauskomm. En gouf net mei vum Bob Rock produzeiert, mä des Keier vum Rick Rubin. Op dem Album sinn am Ganzen 10 Lidder déi zesummen ca- 74 Minutten daueren. Et ass den éischten Album, dee si mat hirem neie Bassist, dem Robert Trujillo opgeholl hun. Tatsächlech féiert deen Album éischter op déi al Metallica-Zäiten zeréck.

Am August 2010 huet Metallica an engem Interview gesot, datt si e ganz speziellt Evenement plange géifen. Dat soll eng Tour ginn, bei där si sech un der "The Wall"-Show vu Pink Floyd inspireieren. Genee Informatioune goufen nach keng bekannt ginn. Mä Metallica huet versprach, déi bescht Live-Show, déi si jee haten, ze presenteieren. Déi Show soll an nëmmen 10 Stied op der ganzer Welt opgefouert ginn.

Discographie

Albumen

Joer	Titel	Label	Zousätzlech Info
1983	Kill 'Em All (verkaaft: 3 Milliounen)	Megaforce	Rechter un Elektra verkaaft
1984	Ride the Lightning (verkaaft: 5 Milliounen)	Megaforce	Rechter un Elektra verkaaft
1986	Master of Puppets (verkaaft: 6 Milliounen)	Elektra
1987	Garage Days Re-Revisited (verkaaft: 1 Millioun) (EP)	Elektra
1988	...And Justice for All (verkaaft: 8 Milliounen)	Elektra
1991	Metallica (verkaaft: 14 Milliounen)	Elektra	Och nach "The Black Album" genannt
1993	Live Shit: Binge & Purge	Elektra	Live box set (mat Videoe vun zwou Showen)
1996	Load (verkaaft: 5 Milliounen)	Elektra
1997	ReLoad (verkaaft: 3 Milliounen)	Elektra
1998	Garage Inc. (verkaaft: 5 Milliounen)	Elektra	Eng Kollektioun vu Coveren
1999	S&M (verkaaft: 5 Milliounen)	Elektra	Zesumme mam San Francisco Symphony Orchestra (Symphony & Metallica)
2003	St. Anger (verkaaft: 3 Milliounen)	Elektra
2004	Some Kind of Monster (EP)	Elektra
2008	Death Magnetic	Warner Bros.
2016	Hardwired... to Self-Destruct	Blackened
2023	72 Seasons	Blackened

(Dës Zuele baséieren um Vekaf an den USA. Weltwäit huet Metallica ongeféier 100 Milliounen Albume verkaaft.

Ausser an den USA a Kanada goufe Metallica Albume vu Vertigo/Universal verëffentlecht.

D'Lidd I Disappear gouf fir de Soundtrack vu Mission Impossible 2 opgeholl.

53rd and 3rd (E Ramones Cover) gouf fir en Tribut Album fir d'Ramones opgeholl: "We're A Happy Family: A Tribute to the Ramones"

D'Lidd The Ecstasy of Gold gouf fir eng Tribute CD fir den Ennio Morricone vu Metallica opgeholl.

DVD & Video

• Cliff 'em All, verëffentlecht de 4. Dezember 1987
• 2 of One, verëffentlecht den 20. Juni 1989
• A Year and a half in the life of Metallica, verëffentlecht de 17. November 1992
• Live Shit: Binge & Purge, verëffentlecht den 23. November 1993
• Cunning Stunts, verëffentlecht den 8. Dezember 1998
• S & M, verëffentlecht den 23. November 1999
• Classic Albums: Metallica - The Black Album, verëffentlecht de 6. November 2001
• Some Kind of Monster, verëffentlecht de 25. Januar 2005 an den USA a Kanada.
• Metallica: The Videos 1989-2004, verëffentlecht de 5. Dezember 2006 an den USA.

Um Spaweck

Commons: Metallica – Biller, Videoen oder Audiodateien

• Offiziell Säit vun der Grupp