Willy Gilson
lëtzebuergesche Journalist an Auteur
De Willy (Guillaume) Gilson, gebuer de 16. Oktober 1891 zu Eech an der deemoleger Gemeng Eech, gestuerwen de 26. August 1974 zu Diddenuewen a Frankräich,[1] war e lëtzebuergesche Journalist an Auteur.
| Willy Gilson | |
|---|---|
| Gebuer |
16. Oktober 1891 Eech |
| Gestuerwen |
26. August 1974 Diddenuewen |
| Nationalitéit | Lëtzebuerg |
| Aktivitéit | Journalist |
 | |
1934 war hie Matgrënner vun der Société des écrivains luxembourgeois de langue française (SELF).
1962 huet hien zu de Grënner vun der Section des arts et lettres vum Institut grand-ducal gehéiert.
De Willy Gilson gouf 1936 fir säi Roman Le chevalier aux fleurs mam Prix Marcel-Noppeney ausgezeechent.
Bibliographie (Auswiel)
änneren- Le chevalier aux fleurs. Roman, 1929
- Une pure parisienne, 1938
- A la recherche de l'amour perdu. Roman, 1940[2]
- Je maintiendrai! Roman, 1947
- Si tu m'aimes.... Nouvelle, 1951
- Cora, ou, Les brigades livresques. Roman, 1952
- Ciselires, ou, Le jongleur idoine. Nouvelles, contes et raccourcis, 1953
- Ni noir, ni rose. Roman, 1966
Gielchen
änneren- Officier vum Ordre de la couronne de chêne (Promotioun 1974)[3]
Literatur
änneren- Schmit, Sandra, 2007. Gilson, Willy (Guillaume). S. 202-203 in: Goetzinger, Germaine & Claude D. Conter, zesumme mat Gast Mannes, Pierre Marson, Roger Muller, Nicole Sahl, Sandra Schmit a Frank Wilhelm, 2007. Luxemburger Autorenlexikon. 687 S. Publications nationales du Ministère de la culture. Centre national de littérature, Mersch. ISBN 978-2-919903-06-1.
Um Spaweck
ännerenReferenzen
änneren- ↑ Luxemburger Lexikon, 1. Oplo, 2006, S. 142
- ↑ An dësem Roman idealiséiert hien déi franséisch Kolonialpolitik, cf. Schmitz Yves, 2024, "Luxemburg war nie eine Kolonialmacht", Esch/Uelzecht, Miersch, Richtung 22, capybarabooks, S. 105.
- ↑ Pour leurs mérites dans le domaine culturel op der Säit 3 vum Luxemburger Wort vum 26. Juni 1974 op eluxemburgensia.lu gekuckt de 24. Dezember 2022