Ieselsfouss
Den Ieselsfouss, respektiv den Ieselshouf (Tussilago farfara), ass déi eenzeg Aart vun der Gattung Tussilago aus der Famill vun den Asteraceae.
 Ieselsfouss am héije Fenn zu Botrange (B), 3.05.2008 | |
| Wëssenschaftlech Klassifikatioun | |
|---|---|
| Räich | Planzeräich |
| Ënnerräich | Tracheobionta |
| Ofdeelung | Bléieplanzen |
| Klass | Magnoliopsida |
| Ënnerklass | Asteridae |
| Uerdnung | Asterales |
| Famill | Asteraceae |
| Gattung | Tussilago |
| Wëssenschaftlechen Numm | |
| Tussilago farfara | |
| L. | |
 | |
Nimm
ännerenDem Heng Klees no huet si nach follgend lëtzebuergesch Nimm: Ieselsféiss, Fils avant le père, Kalefuerz, Kazeschéngchen, Leemblat, Moukeblat, Moukepräbbeli.[1] Beim Edmond J. Klein war 1897 follgend Schreifweis ze fannen: Lêmblât, Iêselsfǒss, Iêselshǒf.[2] respektiv beim Joseph Weber am Joer 1890: Lèmblât[3], Ièselsfǒss, Ièselshǒf.[4]
De wëssenschaftlechen Numm kënnt aus dem laténgeschen: Tussilago staamt vun "tússis" = Houscht, de Suffix "-ago" vun "ágere" = verdreiwen. Den Aartennumm fárfara staamt vu "farina" = Miel a "férre" = droen, en Hiwäis op déi gro Hoer vun der Planz.
D'Form vun senge Blieder erënneren un en Houf, dofir heescht d'Planz op Däitsch "Huflattich".
Beschreiwung
ännerenD'Planz déi e puer Joer hannereneen erëmkënnt, gëtt tëscht 7 a 30 cm héich a blitt tëscht Mäerz an Abrëll. Hie gehéiert zu den éischte Fréijoersbléier. Seng Bléien entwéckele sech virun de Blieder, dofir gëtt en och "Fils avant le père" genannt, och op Lëtzebuergesch!
Den Ieselsfouss wiisst gär op leemege Plaze laanscht Weeër.
Wéi säi laténgeschen Numm et seet, ass den Ieselsfouss eng Heelplanz géint den Houscht. Seng Blieder ginn (ënner dem Numm "Farfarae folium") an Houschttéi verschafft.
Den Ieselsfouss zu Lëtzebuerg
ännerenDen Ieselsfouss ass zu Lëtzebuerg geleefeg an net bedreet.[5]
Illustratiounen
änneren-
Blieder vum Ieselsfouss
Stolzebuerg, 30.04.2008. -
Bléie vum Ieselsfouss
Stolzebuerg, 30.04.2008.
Literatur
änneren- Colling, Guy, 2005. Red List of the Vascular Plants of Luxembourg. Ferrantia, 42, 1-77.
- Klees, Henri, 1994. Luxemburger Pflanzennamen. Beiträge zur luxemburgischen Sprach- und Volkskunde Nr. VIII. 3. Aufl., 182 S., Pierre Linden, Luxemburg.
- Klein, E.J., 1897. Die Flora der Heimat (sowie die hauptsächlichsten bei uns kultivierten fremden Pflanzenarten biologisch betrachtet. Eine Anleitung zur selbständigen Beobachtung der Lebens- und Anpassungserscheinungen in der Pflanzenwelt). 552 S., Buchdruckerei Justin Schroell, Diekirch.
- Weber, Joseph, 1890. Lezeburjesch - latein - fransesch - deitschen Dixionèr fun de Planzen. Recueil des mémoires et des travaux publiés par la Société de botanique du grand-duché de Luxembourg 12: 43-144.
Um Spaweck
änneren| Commons: Tussilago – Biller, Videoen oder Audiodateien |
