Blannschlécher
|
Dëse Biologiesartikel ass eréischt just eng Skizz. Wann Dir méi iwwer dëst Theema wësst, sidd Dir häerzlech invitéiert, aus dëse puer Sätz e richtegen Artikel ze schreiwen. Wann Dir beim Schreiwen Hëllef braucht, da luusst bis an d'FAQ eran. |
De Blannschlécher (laténgesch: Anguis fragilis; Däitsch: Blindschleiche; Franséisch: orvet) ass eng Echsenaart aus der Famill vun de Schlécher (Anguidae). De Blannschlécher huet keng Patten, soudatt hien dacks fir eng Schlaang gehale gëtt.
| Blannschlécher | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||
| Systematik | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Wëssenschaftlechen Numm | |||||||||||||||||
| Anguis fragilis Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||||
En erwuessene Blannschlécher ass an der Moyenne 35–45 cm laang (max. 50 cm). Blannschlécher kënne 50 Joer al ginn.
Dem Henri Klees no heescht hien och nach: Adder, Blanneschlécher, Blandschlécher, Blank-, Blénkschlécher, Blindschleich, Blindschleech, Bléintschléier, Blënnschlécher, Blënzelt, Blënzert, Land-, Lank- a Lannschlécher.
Bibliographie
änneren- Klees, Henri, 1981. Luxemburger Tiernamen. Beiträge zur luxemburgischen Sprach- und Volkskunde Nr. XIV. Imprimerie Pierre Linden, Luxemburg.
Um Spaweck
änneren| Commons: Anguis fragilis – Biller, Videoen oder Audiodateien |
