Hb 4
Planetareschen Niwwel
Den Hb 4 (PN G003.1+02.9, PK 3+2 1) ass e Planetareschen Niwwel.
 Foto, opgeholl mam Hubble-Weltraumteleskop. | |
| Stärebild | Ophiuchus (Oph) |
|---|---|
| Positioun fir d'Equinoxe J2000.0 | |
| Rektaszensioun | 17h 41m 52,8s |
| Deklinatioun | - 24° 42' 08,1"[1] |
| Ausgesinn | |
| Visuell Magnitude | 17,0 mag |
| Visuell Magnitude (B-Band) | 18,4 mag |
| Physikalesch Donnéeën | |
| Distanz (Lj) | 8480 |
| Routverrécklung | - 0,000203 |
| Radialvitess | - 61 |
| Geschicht | |
| Entdecker | Edwin Hubble |
| Entdeckungsdatum | 1921 |
| Katalog- an Entdeckerbezeechnungen | |
| ESO | 520-17 |
| PK | 003+02,1 |
Hie gouf am Joer 1921 vum Edwin Hubble entdeckt.[1] Seng Distanz zu der Äerd gëtt mat 2,6 kpc ugeholl. Am Zentrum läit e Wolf-Rayet-Stär vum Typ WC 3-4.
Déi elliptesch Niwwelblos deent sech mat eppes méi wéi 20 km/s aus, wärend déi gekréngelt Jets déi schwaach ioniséiert liichten, eng Vitess vun 150 km/s hunn.[2]
Kuckt och
änneren
Referenzen
änneren- ↑ 1,0 1,1 http://vizier.u-strasbg.fr/viz-bin/VizieR-S?PN%20G003.1%2B02.9
- ↑ J. A. López, W. Steffen, J. Meaburn: BIPOLAR, COLLIMATED OUTBURSTS IN THE PLANETARY NEBULA Hb 4 (PDF; 3,1 MB), THE ASTROPHYSICAL JOURNAL, 485:697-702, 1997 August 20