Dëse Biologiesartikel ass eréischt just eng Skizz. Wann Dir méi iwwer dëst Theema wësst, sidd Dir häerzlech invitéiert, aus dëse puer Sätz e richtegen Artikel ze schreiwen. Wann Dir beim Schreiwen Hëllef braucht, da luusst bis an d'FAQ eran.

D'Wëllkar (Fagopyrum) ass eng Planzegattung aus der Famill vun de Polygonaceae. D'Wëllkar ass domat Famill mat dem Rubbarb an dem Sauerampel.

Wëllkar
Wëssenschaftlech Klassifikatioun
Räich Planzeräich
Ofdeelung Magnoliophyta
Klass Magnoliopsida
Ënnerklass Caryophyllidae
Uerdnung Caryophyllales
Famill Polygonaceae
Wëssenschaftlechen Numm
Fagopyrum

D'Wëllkar gëtt dacks als Fruucht[1] ugesinn, well et grad sou ugebaut gëtt, mat dem Méidrescher geméit a gedresch, zu Miel gemuelen an als Grondlag fir d'Preparatioun vun Deegwueren a Brout oder Schmull respektiv Gruau geholl gëtt. Mä d'Wëllkar gehéiert net wéi déi aner Fruuchtaarten zu de Grieser. Seng dräieckeg Friichte gesinn aus wéi d'Friichte vun der Buch, dofir heesche si hei an do "Bochaker"[2].

Vernakularnimm

änneren

D'Wëllkar ass eng vun de Gattungen, déi a ville Sproochen eng helle Wull vun Nimm verpasst kruten:

  • Lëtzebuergesch: Hädekar, Hedekuer, Bochaker, Wëllker, wëllt Kueren.
  • Däitsch: Buchweizen, Heiden, Heidenkorn, Blenden, türkischer Weizen.
  • Franséisch: sarrasin, blé noir, blé de barbarie, bucail.

Beschreiwung

änneren
  00Dëst Kapitel ass nach eidel oder onvollstänneg. Hëlleft wgl. mat, fir et ze komplettéieren.

Systematik

änneren

D'Gattung besteet aus fofzéng Aarten, vun deenen der véier ugebaut ginn:

  00Dëst Kapitel ass nach eidel oder onvollstänneg. Hëlleft wgl. mat, fir et ze komplettéieren.

D'Wëllkar zu Lëtzebuerg

änneren

Zu Lëtzebuerg ginn dat gewéinlecht Wëllkar (Fagopyrum esculentum) an d'tatarescht Wëllkar (Fagopyrum tataricum) vun 10 Bauerebetriber op zirka 20 ha am Éislek (Stand 2011) ugebaut[3]. D'Dieschbourg-Mille bei Iechternach huet eng separat Anlag fir Wëllkar ze muelen.[3]

Wirtschaftlech Bedeitung

änneren
  00Dëst Kapitel ass nach eidel oder onvollstänneg. Hëlleft wgl. mat, fir et ze komplettéieren.

Gesondheet

änneren
  00Dëst Kapitel ass nach eidel oder onvollstänneg. Hëlleft wgl. mat, fir et ze komplettéieren.

Literatur

änneren
  • Felten, Claude, 1991. Suivi de croissance, désherbage et défanage du sarrasin. 168 p., Thèse ing. agr. Louvain-la-neuve.
  • Haas, Marcel, 1997. Buchweizen in den westeuropäischen EU-Ländern. Bauerekalenner Jg. 49: 141-173. Lëtzebuerg.
  • Klees, Henri, 1994. Luxemburger Pflanzennamen. Beiträge zur luxemburgischen Sprach- und Volkskunde Nr. VIII. 3. Aufl., 182 S., Pierre Linden, Luxemburg.
  • Kreft, I., C. Ries & C. Zewen, 2007: Das Buchweizenbuch (mit Rezepten aus aller Welt). 2. überarb. u. erw. Aufl., 259 S. Hrsg: Islek ohne Grenzen EWIV, Arzfeld. ISBN 978-2-9599967-1-9.
  • Kreft I., C. Zewen, C. Ries, H. Hagels, S. Jacques-Mutsch, W. Kronberger, P. Kurth, V. Mair, S. Scheucher & R. Wintsch-Lustenberger, 1999. Das Buchweizenbuch (mit Rezepten aus aller Welt). 178 S. Hrsg: Islek ohne Grenzen EWIV. Arzfeld. ISBN 2-9599967-0-4.
  • Zewen, Christian & Christian Ries, 1996. Eine fast vergessene Kulturpflanze im Oesling: der Tatarische Buchweizen (Fagopyrum tataricum (L.) Gaertn.). 7 p. Administration des services techniques de l'agriculture, Luxemburg.

Um Spaweck

änneren
Commons: Wëllkar – Biller, Videoen oder Audiodateien

Referenzen

änneren
  1. Si ginn als "Pseudo-Fruuchtaarten" ugesinn, well si an der Landwirtschaft an an der Ernierung op déi selwecht Aart a Weis agesat ginn
  2. Sou heeschen d'Friichte vun der Buch och op Däitsch: "Buchecker". Dohier kënnt och den däitschen Numm "Buchweizen" fir d'Planz.
  3. 3,0 3,1 B. Pfaus-Ravida, 2012. Der Buchweizen erfreut sich in Luxemburg immer größerer Beliebtheit. Alte Pflanze, neuer Siegeszug Luxemburger Wort vum 3. Mäerz 2012, S. 32.