Leoniden

D'Leonide sinn e Stäreschnäizestroum, deen am November ze gesinn ass. De Radiant läit am Stärebild vum Léiw, ongeféier 10° nordëstlech vum Stär Regulus. Säin Urspronk ass de Koméit Tempel-Tuttle, deen op senger Ëmlafbunn ronderëm d'Sonn vill Brochstécker, d'Meteoroiden hannerléisst. Wann eis Äerdbunn sou eng Wollek vu Brochdeeler kräizt, da geroden déi an d'Atmosphär, a se verglousen. Si kënnen dann als Stäreschnäize gesi ginn.

Leoniden
Aktivitéitszäitraum	10.–21. November
Aktivitéitsmaximum	17. November
Radiantenpositioun vum Aktivitéitsmaximum	RA: 10h 08m DE: +22°
ZHR	var
Populatiounsindex r	2,9
Geozentresch Vitess	71 km/s
Illustratioun vum Leonidemeteorstroum, Nordamerika den 12./13. November 1833 (E. Weiß: „Bilderatlas der Sternenwelt“, 1888)

Den Aktivitéitsmaximum ass an der Nuecht vum 17. op den 18. November z'observéieren. D'Stäreschnäize sinn dobäi mat enger geozentrescher Vitess vun zirka 71 km/s ganz séier. Fréier war de Leonidestroum méi aktiv wéi haut, an der Tëschenzäit huet d'Wollek mat de Brochstécker sech scho vill ofgebaut a wäit verspreet, woufir de Stroum an der Reegel e schwaachen opfällege Maximum opweist.

All 33 Joer kann et awer zu engem besonneschem Spektakel kommen: Wann d'Äerd d'Ëmlafbunn vum Koméit Tempel-Tuttle kräizt, kuerz nodeem deen dat bannentzegt Sonnesystem duerchlaf huet, ass d'Zuel vun de siichtbare Leoniden-Meteore besonnesch grouss. Et kënnt dann zu engem Meteorstuerm mat villen dausend Meteore pro Stonn, wéi et beispillsweis am Joer 1966 an 1999 de Fall war.

Literatur änneren

Bild der Wissenschaft: 1. November 1998: 1799, 1833, 1867 … – ein Rätsel wird gelöst.: Sebastian Jutzi: Artikel im Onlineangebot von Bild der Wissenschaft
Deutschsprachiges Infoportal
Hans -Ulrich Keller: Kosmos Himmelsjahr 2008, Franckh-Kosmos Verlags-GmbH & Co. KG. Stuttgart 2007. ISBN 978-3-440-11021-8