Imperativ

Den Imperativ ass ee Modus vun de Verben.

Am Lëtzebuergeschen

D'Basis vum Imperativ ass d'Wuerzel vum Infinitif.

D'Form vum Imperativ am Lëtzebuergeschen huet dräi Formen:

• An der éischter Persoun vun der Méizuel gëtt den Imperativ mat Hëllef vun "loosse mer" gebilt. Dobäi kënnt den Infinitiv vum Verb un d'Enn vum Saz.

Loosse mer méi lues sangen!

• An der zweeter Persoun vun der Eenzuel huet d'Wuerzel vum Verb keng Endung.

Kuck ees do uewen!

• An der zweeter Persoun vun der Méizuel an am Fall vun där Dir-Form kritt d'Wuerzel vum Verb en "t".

Geheit d'Sabbeldicher an d'Wäschmaschinn!

Ausname si bei de Verben: ginn, goen, hunn, sinn, doen/dinn a stoen:

Infinitif:	ginn	goen	hunn	sinn	doen/dinn	stoen
Imperatif Eenzuel 2.Persoun	gëff	géi	hief	sief	do/déi	stéi
Imperatif Méizuel 2. Persoun	gitt	gitt	hieft/hutt	sieft/sidd	dot/ditt	stitt

• D'Imperativform "sief" a "sëff" ass aus dem Konjunktiv derivéiert.