Lyman-Serie
Als Lyman-Serie (genannt nom Theodore Lyman, dee se 1906 entdeckt hat) gëtt d'Folleg vu Spektrallinne vum Waasserstoffatom am Ultraviolettberäich tëscht zirka 91 an zirka 121 nm bezeechent; all Iwwergäng hunn den ënneschten Energieniveau an der K-Schuel zesummen (Haaptquantenzuel ).
Weider Serië sinn d'Balmer-Serie (vgl. och Ausféierungen do), d'Paschen-Serie, d'Brackett-Serie an d'Pfund-Serie.
Mathematesch Beschreiwung
ännerenn | Bezeechnung | Wellelängt an nm |
---|---|---|
2 | Lyman-α-Linn (Ly-α) | 121,5 |
3 | Lyman-β-Linn | 102,5 |
4 | … | 97,20 |
5 | … | 94,92 |
6 | … | 93,73 |
7 | … | 93,03 |
8 | … | 92,57 |
9 | … | 92,27 |
10 | … | 92,05 |
11 | … | 91,89 |
91,13 |
D'Wellenzuele vun den eenzele Spektrallinne ginn duerch d'Rydberg-Formel
- ermëttelt
woubäi
- d'Rydberg-Konstant ass an
- n ganz Zuele méi grouss wéi 1 sinn (Haaptquantenzuelen vun de Startschuelen).
D'Wellenzuel léisst sech duerch d'Bezéiung
an d'Wellelängt respektiv duerch
an déi entspriechend Energie ëmrechne mat
- c der Liichtvitess am Vakuum
- h der Planckonstant.
Benotzungsberäicher
ännerenD'Linne vun der Lyman-Serie si virun allem fir Astronome bei den Ënnersich vu Stären a Galaxien interessant. Aus der Lyman-α-Linn léisst sech souwuel d'Routverrécklung vu wäit leiende Galaxien a Quasaren (zum Deel bis an de visuellen oder infraroude Spektralberäich) wéi och déi wäitraimeg Verdeelung vu Waasserstoff am Universum ofleeden (kuckt Lyman-Break-Technik). Vun der Äerd aus kënnen d'Lyman-Linne wéinst der UV-Absorptioun vun der Äerdatmosphär nëmme bei staarker Routverrécklung vun den Objeten observéiert ginn.
Kuckt och
ännerenUm Spaweck
änneren- C. Bluck, J. Gans, A. Gleixner, W. Heimbrodt: Termschema Wasserstoff – dargestellt in einer Animation. Auf: BIGS – Bluck Industrial Graphic Service, gekuckt den 29. Dezember 2008.