Lëscht vun de lëtzebuergesche Spréchwierder

Hei ginn e puer lëtzebuergesch Spréchwierder an alphabetescher Reiefolleg opgezielt:

Index A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

A

Wien A seet, muss och B soen.
Wann d'Aarbecht ee räich méich, da wier den Iesel méi räich wéi de Mëller.
Vun der Aarbecht gëtt kee fett.
Dat Aalt dauert am längsten.
Besser e midden Aarm, wéi een eidelen Daarm.
Aarm sinn ass keng Schan.
D'Aarmut ass e Sträitmécher.
Hien huet mech net emol mam Aasch bekuckt (hien huet mech total ignoréiert).
Adam an Éiv waren déi zwéin éischt Äppeldéif.
Aus den Aen, aus dem Sënn.
Véier Ae gesi méi wéi zwee.
D'Aen op oder de Beidel.
Wat een net ännere kann, soll ee roueg erdroen.
Näischt gesot ass och eng Äntwert.
Een Af mécht der honnert.
Engem Af geet alles gutt.
Ech ginn der gläich en Akkont! (du kriss gläich Streech!).
Léier keen alen Af Grimasse maachen.
Al Eisen, ale Goss, al Fraen, ale Verdross.
En ale Kniecht an eng jonk Mod gëtt gär e grousse Stot.
Bei den Alen ass ee gutt gehalen.
Alles leeft, nëmmen de Fräsch deen hopst.
Den Alter geet vir (sot den Eilespill, dunn huet e seng Mamm d'Trap eragestouss).
An Amen a Jo war d'Affär gedoen (d'Affär war ganz séier gedoen).
Sécher wéi den Amen am Gebiet.
Den Apel fält net wäit vum Bam, e misst just de Bierg erofrullen.
Et soll ee sech ëmmer een Apel fir den Duuscht versuergen.
Den Appetit kënnt iwwer dem Iessen.
D'Ausriede si fir ze gebrauchen.

B

Bal ass nach keng Maus an der Fal.
Besser den Aascht fält wéi de Bam.
En ale Bam verplanzt een net (en ale Mënsch soll een do liewe loossen, wou e gewinnt ass).
Déi dommst Baueren hunn déi déckst Gromperen (och domm Leit kënne Chance hunn).
Wat de Bauer net kennt, dat frësst en net.
E Bauer, e Béier an e Stéier, dat sinn dräi ongemälleg Déier.
Et ass dofir gesuergt, datt d'Beem net an den Himmel wuessen.
Wat een net am Kapp huet, muss een an de Been hunn.
Wéi e beicht, sou gëtt ee lassgesprach.
Wéi een an de Bësch rifft, sou schaalt et erëm.
Dat bescht kënnt hannenno.
Besser ass besser, sot d'Fra, do huet se d'Ham an der Mëllech gekacht.
Besser eng Kuuscht an der Täsch, wéi eng Fieder um Hutt.
Besser spéit eppes, wéi fréi näischt.
Besser spéit, wéi guer net.
D'Bestueden ass eng Lotterie.
Wéi ee säi Bett mécht, sou schléift een.
Et ass besser biedelen, wéi stielen.
Hanner dem Bierg sinn och Leit.
En neie Biesem kiert besser.
Och eng blann Sau kann eng Eechel fannen.
Et ass nach laang net alles Gold, wat blénkt.
Et heescht keng Kou Blimmchen, dees se hief eng wäiss Strimmchen.
Mengen a Botter schäissen ass zweeërlee.
Du bass net hei, fir brong ze ginn! (seet een zu engem, deen net effikass schafft).
Deen nervt mech, ech kéint en ongespëtzt an de Buedem schloen! (deen nervt mech, ech géif en am léifste gutt zerschloen).

C

Grénge Chrëschtdag, wäissen Ouschterdag.
D'Chance geet dem Soff no.
Du hues méi Chance ewéi Verstand (wat der geléngt, ass méi duerch Zoufall ewéi duerch Iwwerleeën).

D

Schéck een Dabo an de Bësch, da kriss de een Eefalt erëm.
Muer ass och nach een Dag.
Wat den Dag méi helleg, wat der Däiwel méi rosen.
Et gëtt näischt sou reng gestiicht, t'kënnt dach un Dagesliicht.
Wou Damp ass, do ass och Feier.
Et muss ee mat deene Meedercher danzen, déi do sinn.
Engem Dawen ass gutt priedegen.
Et muss ee sech der Decke no strecken (et muss een eens gi mat deem, wat een huet).
All Déierche säi Pleséierchen.
Dee klengen Déif hänkt een, de grousse léisst ee lafen.
Een Däiwel dreift deen aneren.
Wann der Däiwel hongereg ass, da frësst e Fléi.
Ee Mënsch ass deem aneren säin Däiwel.
Et soll een den Däiwel net un d'Wand molen.
Wann ee vum Däiwel schwätzt, dann ass e schonn do.
Dee Kärel huet der Däiwel an der Panz! (dee Kärel ass duerchdriwwen).
All Dëppe fënnt säin Deckel (jiddweree fënnt iergendwann de Partner, dee bei e passt)
Wat ënner den Dësch fält, ass fir d'Mod.
Hien ass um Dill, éier der Däiwel Schong an Huesen unhuet (hien ass mueres ganz fréi aktiv).
Géint d'Dommheet ass kee Kraut gewuess.
Ëmsoss ass der Doud an dee kascht d'Liewen! (et kritt een näischt fir näischt)
Géint der Doud ass kee Kraut gewuess.
Aarm a räich, der Doud mécht alles gläich.
Ech hu vun der Doud an der Däiwel näischt verstanen (ech hunn absolut näischt verstanen).
Deem enge säin Doud, deem anere säi Brout! (wat enger Persoun schuet, notzt enger anerer).
Den Dreck leeft bis en zesummekënnt.
Wat een am Dreck méi réiert, wat et méi sténkt.
Wann den Dreck Mëscht gëtt, da gëtt e gär gefouert (arrogant ginn).
Dreck schauert de Mo! (seet een zu engem, deem eppes beim Iessen net propper genuch ass).
Hie steet do ewéi d'Kand beim Dreck (hie weess net, wat e soll soen oder maachen).
Dräimol ass gëttlech, véiermol ass spëttlech.
Wat ee méi drénkt, wat ee méi duuschtereg gëtt.
Fir d'Duechter ze kréien, muss een d'Mamm freien.

E

Ëmgekéiert ass och gefuer.
Et reent ewéi mat Eemeren (geschott) (et reent ganz vill).
Eemol ass keemol.
Egal ass an déi eng Hand geschass an an déi aner geklappt.
Endlech ass net éiweg.
Alles huet en Enn, nëmmen d'Wurscht huet der zwee.
Et ass éischter gesot wéi gedoen (gemaach)! (dat léisst sech net einfach maachen)

F

Vum Faaschte krepéieren d'Honn.
Vum Fale léieren d'Kanner goen.
Dat huet mäi klenge Fanger mer gesot (ech verroden net, wie mer dat gesot huet).
D'Fauscht an der Täsch maachen.
Et passt wéi d'Fauscht op d'A.
Wie mat Feier ëmgeet, verbrennt sech.
Wou Feier ass, do ass och Damp.
Wou et dämpt, do ass Feier.
Et muss een e klenge Fësch an d'Waasser werfen, fir een décken ze fänken.
Elo kréien déi kleng Fësch och Waasser (elo kommen déi onwichteg Persounen och zum Zoch).
Et ass nach kee Fëscher mat dräi Häre begruewe ginn.
D'Fëscher an d'Jeeër schwätzen eng Sprooch.
D'Fëscher an d'Jeeër si Plättelefeeër.
Un de Fiederen erkennt een d'Vullen.
Hal direkt op, soss flaamt et! (hal direkt op, soss ginn ech rosen!).
Et ass méi liicht e Sak Fléi ze hidde wéi e verléift Framënsch.
Flott gelieft a séileg gestuerwen, dat ass dem Däiwel d'Rechnung verduerwen.
Eng uerg Fra ass een Zonk ëm d'Haus.
Wie seng Fra gär huet, léisst se doheem.
Wou d'Fra d'Box unhuet, wéckelt de Mann d'Kanner.
Wien Ongléck huet mat de Fraen a Gléck mat de Päerd, gëtt e räiche Mann.
E Fraleitshoer zitt méi wéi e Klackeseel.
Fréi opstoe mécht den Dag laang.
Dee vill freet gëtt vill gewuer.
Friet dech emol (un de Kapp)! (bass du geckeg?).
All Fro ass eng Äntwert wäert.
Mat Froe vermécht een näischt.
E laange Fuedem, eng faul Néiesch.
Hien huet e Fuerz am Kapp (hien ass arrogant).
E schlechte Fuuss deen nëmmen ee Lach huet.
De Fuuss verléiert de Pelz, awer d'Naupen ni.

G

Hie gaapst ewéi e Klouschteriesel! (hie mécht de Mond ganz grouss op, wann e gaapst).
No dräi Deeg gëtt de Gaascht deene meeschte Leit zur Laascht.
Déi ongeluede Gäscht setzt ee virun d'Dier.
Engem geschenkte Gaul kuckt een net an d'Maul.
Laang gebuergt ass net geschenkt.
Jiddwer Geck gefält seng Kap.
Ee Geck mécht der honnert.
Ee Geck ka méi Froe stelle wéi honnert Weiser beäntwere kënnen.
Aus Geck gëtt dacks Eescht.
En huet sech drugehalen ewéi de Geck un de Bengel (en huet sech ganz vill drugehalen)
D'Kanner an d'Gecke soen d'Wourecht.
Mat Force räisst een och eng Geess hannen erëm.
Geet et da mam Geescht! (bass du da geckeg!).
Deem enge gefält d'Mamm, deem aneren d'Duechter.
Mat gaangen, mat gefaangen, mat gehaangen.
Dee vill huet ass vill gehäit, deen näischt huet nach méi.
Deemno Geld, deemno Wuer.
D'Geld regéiert d'Welt.
D'Geld gëtt een ewech, an den Eefalt behält een.
A Geldsaachen héiert d'Gemittlechkeet op.
D'Geleeënheet mécht den Déif.
Gemälleg kënnt een och virun.
Maach gemälleg, mir sinn net am Hee! (maach lues, et gëtt kee Grond, fir sech ze tommelen!).
Geplot ass och gelieft.
D'Gerechtegkeet huet eng Nues aus Wues.
Besser schlecht geridde wéi houfreg gaangen.
Et kënnt alles op d'Geschéck un.
D'Geschier weist d'Aarbecht.
Hien huet e Gesiicht ewéi e Paangech! (hien huet e grousst, ronnt Gesiicht).
Et ass éischter gesot wéi gedoen.
Dee gesond ass, soll net kloen.
Zwee gesi méi wéi een.
E gutt Gewëssen ass dat bescht (Kapp–)Këssen, an ee schlechte Verhalt och.
Hien ass kee Giedlechen (hien ass kee gudde Mënsch).
Ginn an erëm geholl ass gestuel.
Et muss ee sech net ginn, soulaang nach Kniddelen am Dëppe sinn.
De gudde Glaw mécht séileg (an de Speck mécht fett).
Dat ass de Glanz! (dat ass genial!).
D'Gléck geet dem Soff no (Leit, déi voll sinn, hunn dacks Gléck).
Et ass net alles Gold wat blénkt an net alles Dreck wat sténkt.
Et kann een net alles op d'Goldwo leeën.
Hien héiert d'Gras wuessen an d'Fléi néitsen (him entgeet näischt).
Hien huet sech gréng a giel geiergert (hien huet sech ganz vill geiergert).
D'Guttheet ass e Stéck vun der Dommheet.

H

Wat een net hale kann, dat soll een och net verspriechen.
Deen näischt vu sech hält, deen ass näischt.
Eng Hand wäscht déi aner.
Zéi mer eng Händsch aus! (ech kann der näischt ginn, wat ech selwer net hunn).
Alles ass een Handwierk (an d'Fléifänken eng Geschwënnegkeet).
Vill Hänn läsche vill Bränn (awer si sinn der Däiwel am Zoppekomp). (wann een zu vill ass, kann ee villes erreechen).
Waarm Hänn, Léift ouni Enn.
Kal Hänn, waarmt Häerz.
Ech hu just zwou Hänn! (ech kann net alles gläichzäiteg maachen!).
Déi kleng Spëtzbouwen hänkt een, déi grouss léisst ee lafen.
Hätten an Haten, dat waren zwou aarmer Staten (Stied).
Zwee haarder Steng muele seele reng.
Keen Haus ouni Maus.
D'Haus verléiert näischt! (wat een am Haus vertässelt huet, fënnt een enges Daags erëm).
Eng fläisseg Hausfra ass déi bescht Spuerbéchs.
Här ass Här a Max ass Max.
Den Här priedegt nëmmen eemol.
Wéi den Här sou d'Geschär.
Et ka keen zwee Häre gläichzäiteg déngen.
Déi déck Häre bäisse sech net.
Kënns de net haut, da kënns de muer.
Héieresoen ass hallef gelunn.
Eiser Herrgott huet allerhand Kaschtgänger, awer keng déi näischt iessen.
Et soll een eisem Herrgott net an d'Handwierk fuschen.
Den Hieler ass sou gutt wéi de Stieler.
Wat een net hiewe kann, dat soll ee leie loossen.
Späert är Pëllen an, ech loosse meng Hinnercher lafen.
Déi Fra huet Hoer op der Zong (dat ass eng béis Fra).
Et muss een dat Bescht hoffen, dat Schlecht kënnt vum selwen.
Hoffnung léisst liewen.
Wann den Hond net geschass hätt, dann hätt en den Hues kritt (En hätt en nawell kritt wann e kee Gras gerappt hätt fir den Hënneschten ofzebotzen).
Wie frech ass ewéi en Hond, dee lieft ewéi en Här (déi frech Leit kréien ëmmer alles, wat se wëllen).
Dee mat Hënn schlofe geet, steet mat Fléi op.
Et gëtt méi Kette wéi rosen Hënn.
Hënn déi billen, bäissen net.
Wien net um Hënner rutscht, deem bliedert en net.
Den Honger dreift de Wollef aus dem Bësch.
Honger ass dee beschte Kach (schmaacht et net, et ësst een et dach).
Engem Hongregen ass gutt kachen.
Bal, ass nach keen Hues an der Fal.
Deen zwee Huesen zugläich noleeft, dee kritt keen.
Deen et laang huet léisst et laang hänken.
Deen näischt huet kann näischt verléieren.
Wat ee méi huet, wat ee méi wëll hunn.
Wie vill huet, brauch méi.
E gudden Hunn gëtt net fett.
Dee wëllt Hunneg lecken, däerf d'Beien net fäerten.
Besser den Hutt wéi de Kapp verluer.
Beim Huwwele fale Spéin.

I

Wann et dem Iesel ze wuel ass, da geet en op d'Äis danzen.
E gudden Iesel stéisst sech nëmmen eemol.
Als Iesel gebuer, als Iesel gestuerwen.
Wien den Iesel spillt muss d'Säck droen.
Du kanns den Iesel bei d'Waasser féieren awer saufe muss e selwer.
Iessen an Drénken hält Läif a Séil zesummen.
Wéi am Iessen, sou an der Aarbecht.
Et geet näischt iwwer eng gutt Ausried.

J

Bass du jaus? (bass du geckeg?).
Hie läit nach am Jelli (Hie läit nach am Bett, well e gëschter ze vill gedronk huet).
De Verstand kënnt mat de Joren (awer och déi gro Hoer).
Et soll een net jäize bis ee geschloen ass.
Jiddwerengem säint, dann huet der Däiwel näischt.

K

Vill Käch verdierwen de Bräi.
Wann d'Kallef am Pëtz läit, da kënnt den Deckel drop.
Aus Kanner gi Leit.
D'Kanner hunn d'Laachen an d'Kräischen an engem Sak.
Wann een de Kanner dee klenge Fanger gëtt, da wëlle si d'ganz Hand.
Kleng Kanner, klengt Leed, grouss Kanner, grousst Leed.
Wéi een d'Kanner winnt, esou huet een se (et spiert ee selwer d'Konsequenze vun der Erzéiung, déi ee senge Kanner gëtt).
Eng Kannerhand ass séier gefëllt.
Déi Dommheet ass op seng Kap gaangen (fir déi Dommheet huet hie misse geruedstoen).
Wat een net am Kapp huet, huet een an de Been.
Et kann een net all Kapp ënner een Hutt bréngen.
Wat näischt kascht, ass och näischt (gutt Saache kaschte vill Suen).
Ech kafen dach keng Kaz am Sak! (ech loosse mech op näischt an, éier ech et iwwerpréift hunn).
D'Kaze loossen d'mausen net.
Wann d'Kaze fort sinn, da sinn d'Mais Meeschter.
Kraache Kare fueren am längsten.
Déi Keelt geet engem duerch Muerch a Schank (déi Keelt spiert een um ganze Kierper).
Et ass net alles riicht wat bei de Keeser geet. Ext:, well seng Fra war kromm.
Ech ginn, wuer de Keeser (Kinnek) zu Fouss geet (ech ginn op d'Toilette).
Déi schwaarz Kéi ginn och wäiss Mëllech.
Hien hat gëschter Owend de Kenki gediebelt (hien hat gëschter Owend ze vill Alkohol gedronk).
Kënnt Zäit, kënnt Rot.
Et gëtt méi Ketten ewéi rosen Honn! (et ass derfir gesuergt, datt d'Reegelen agehale ginn).
Maach, datt d'Kierch am Duerf bleift.
Jiddweree soll viru senger Dier kieren.
Nei Kierchen an nei Wiertshaiser sti seelen eidel.
Et ass net all Dag Kiermes.
Wien op d'Kiermes geet, deem seng Plaz vergeet! (wie vu senger Plaz opsteet, muss dermat rechnen, datt en anere sech drop setzt).
Wann een net un d'Kiischte kënnt, seet ee se wiere sauer.
Da gëtt ee gewuer, wat d'Pond Kiischte kaschten.
Deen nëmmen eng Klack héiert, héiert nëmmen ee Schall.
Et muss een déi zwou Klacken héieren! (et muss een déi zwou Meenunge betruechten).
Wien héich klëmmt, fält déif erof.
Deen huet nach Klibbersuen an der Täsch.
Mat Knëppele fänkt ee keng Vullen.
Hien huet e Knuet an der Leitung (hie versteet net direkt, wat gemengt ass).
Komm eran, da kucks de eraus.
Dat do ass grad de Kotteng! (dat do ass grad dat Richtegt!)
Et gëtt ee sou al wéi eng Kou, et léiert een nach ëmmer dozou.
Sou al gëtt keng Kou.
Et heescht keng Kou Blimmchen, dees se hief eng wäiss Strimmchen.
Wann der Däiwel d'Kou huet, da kann en d'Kallef och huelen.
Deen huet vun der rosener Kou gefriess (deen ass granzeg).
Dat geet op keng Kouhaut! (dat ass onverschimmt!)
Kräisch net, éier s de geschloe bass! (reeg dech net op iwwer eppes, wat nach net geschitt ass!)
Hie séngt, et ass, fir Kréienaen an d'Oueren ze kréien (hie séngt ganz falsch)
Dee sech an de Krësch leet, gëtt vun de Schwäi gefriess.
De Krou geet sou laang zum Buer bis e brécht.
Deen an der Kutsch wëll fueren däerf d'Geld net spueren.

L

Et huet een sou vill vum Laachen, wéi vum Kräischen.
Wie fir d'lescht laacht, laacht am beschten.
Wat laang dauert, gëtt gutt.
Wien et laang huet, léisst et laang hänken! (wie vill Suen huet, weist et).
Dat do ass mir esou laang ewéi breet! (dat do ass mir komplett egal).
Lee dech era wéi s de bass, mäi Läpp ass och zerrass.
De Läpp ass méi no wéi d'Hiem.
Ech hunn einfach kee Leeër fonnt (ech hunn einfach keng gutt Positioun fonnt fir ze schlofen).
De Papp an de Jong sinn iwwer ee Leescht gezu ginn (de Papp an de Jong hunn déi selwecht Eegenschaften).
Iessen an drénken hält Leif a Séil zesummen (iessen an drénken hält Kierper a Geescht gesond).
Wat een ewech léint, dat huet een net méi.
Maach wéi d'Leit, da geet et der wéi de Leit.
Iessen an Drénken hält Leif a Séil zesummen.
Et muss een d'Leit huele wéi se sinn.
D'Gecke sinn och Leit, just keng wéi déi aner.
Et muss een net alles gleewen, wat d'Leit soen.
Léiwer gro, wéi net méi do.
De Leschten ass de Beschten.
Aus aner Leit's Lieder ass gutt Rimme schneiden.
Wien net liesen a schreiwe kann, ass nëmmen en hallwe Mann.
Hien hëlt et vun de Liewegen! (hie léisst sech seng Wuer / Aarbecht deier bezuelen).
Hien huet e Liewen ewéi en Hond ouni Fléi (hien huet keng Suergen am Liewen).
Et muss ee liewen, a liewe loossen.
Et kann een net vun der Loft eleng liewen.
Et lieft een nëmmen eemol.
Et lieft een net vun der Aarbecht, mä vum Profit.
Et gëtt och gedréckte Ligen.
E jonke Ligener, en alen Déif.
D'Lompe fänken un ze sténken (d'Affär gëtt brenzeleg).
Wéi op der Long, sou op der Zong; oder: vun der Long op d'Zong (riichteraus soen, wat een denkt).
Jiddweree lueft seng Kanner, wéi de Bauer seng Ranner.
Lues am Iessen, lues an der Aarbecht.

M

Maach wat s de kanns.
Wann d'Mais sat sinn, ass d'Miel batter. (seet een, wann ee glott gëtt, well ee sat ass).
Et soll een d'Mais net bei de Speck spären (et soll ee keen a Versuchung féieren).
Wéi d'Mamm, sou d'Duechter.
E Mann, e Wuert.
Wou kee Mann ass, ass kee Rot, wou keng Fra ass, ass kee Stot.
Hien ass voll ewéi de Männchen am Liicht! (hien huet ze vill Alkohol gedronk).
Matten, Mais a Muede kënnen nëmme schueden.
Dee gär ee Maufel hëlt, muss och de Mond opdinn.
Wien näischt mécht, deen näischt brécht.
Et mécht ee wéi ee kann, an net wéi ee wëllt.
Besser eng Méck am Dëppen, wéi glat näischt.
Et fänkt ee méi Mécke mat Hunneg, wéi mat Esseg.
Dat schéinst Meedche kann net méi ginn, wéi et huet.
Dat Meedchen huet der un all Fanger zéng! (dat Meedchen huet vill Freieren).
Et muss ee mat deene Meedercher danzen, déi een huet.
Eng gutt Meenung an e gudde Glaw maache séileg.
Eng gutt Meenung ass vill wäert.
Et ass nach kee Meeschter vum Himmel gefall.
Wat ee méi huet, wat ee méi wëll hunn.
Wat méi, wat léiwer.
Een nom aneren, sot de Mëller, do huet en d'Kanner der Rei no gebeetscht.
Een dee mengt, dee weess näischt.
Iren ass mënschlech.
Op senger Mëscht ass den Hunn Meeschter.
Wat ee spuert iwwer de Mond, frësst d'Kaz oder den Hond.
De Mound steet am Waasser (de Mound ass duerch den Niwwel verdeckt).
Ze vill an net genuch, si keng Moossen.
Muer ass och (nach) een Dag.
Mueresstonn huet Gold am Monn.

N

Et geet dach näischt iwwer en eegent Nascht.
De Wollef verléiert säin aalt Hoer, awer seng Naupe behält hien.
Et ass néierens besser, wéi doheem.
Den Näid frësst säin eegenen Här.
Géif den Näid brenne wéi Feier, da wieren d'Holz an d'Kuelen net sou deier.
Wien Näider huet, huet Brout, wie keen huet, leit Nout.
All Vulle stierwen, nëmmen d'Näidvullen net.
Wou näischt ass, kënnt och näischt hin.
Wou näischt ass, geet näischt zu Schanen.
Deen näischt aus sech mécht, aus deem gëtt näischt.
Vun näischt kënnt näischt.
Wien näischt mécht, deen näischt brécht.
Deen näischt wot, deen näischt wënnt, deen näischt sicht, deen näischt fënnt.
Deen net wot, deen net wënnt, deen net haspelt, deen net spënnt.
Nokucke kascht näischt.
Et hat eng gutt Nonn fir hie gebiet (hien hat Gléck am Ongléck).
Am Noper säi Gaart ass gutt kraude goen.
Gutt Nopere brauche keng Heck.
Et ass méi liicht fir nozekucken, wéi ze schaffen.
Waarm Nuechte gi gudde Wäin, awer krank Leit.
Hal op, an der Nues ze fëschen! (hal op, mam Fanger an der Nues ze wullen!)
Nuets sinn all d'Kaze gro.
Den Numm mécht vill zur Saach.
Et muss een d'Kand mam Numm nennen.
Null vun Null geet op.

O

Ondank ass der Welt Loun.
Deen Ongléck huet, brécht de Fanger am Bräi.
Wie ka fir een Ongléck? D'Welt ass voll.
Een Ongléck kënnt seelen eleng.
Am Ongléck erkennt ee seng Frënn.
Onkraut vergeet net.
Dee sech iergert huet Onrecht.
Ze vill Recht ass Onrecht.
Et soll ee sech net méi oplueden, wéi een droe kann.

P

Pak zerschléit sech, Pak verdréit sech.
Ouni Hee kann dat bescht Päerd net fuerzen.
Du bass däi Papp wéi duer gespaut (du gläichs dengem Papp ganz vill).
Pech am Spill, Gléck an der Léift.
Déi al Pëlle leeën déi déckst Eeër.
E wëllegt Päerd soll een net schloen.
Kee kann engem Plakegen an d'Täsch gräifen.
Wann s du miss nomaachen, wat dee kann, da miss de de Plakege weisen (du bass net amstand, him dat nozemaachen).
Dräimol plënneren ass sou gutt wéi eemol verbrannt.
Pabeier ass gedëlleg.
Probéieren geet iwwer studéieren.
Et ass kee Prophéit a sengem eegene Land (seet ee vun engem, deen am Ausland unerkannt ass, mee net a senger Heemecht).
D'Propretéit ass d'halleft Liewen.

Q

Quetschen och.

R

De Räichtum kënnt net vum Geld ausginn.
Nom Reen kënnt ëmmer gutt Wieder.
Wann et reent, da reent et riicht eran.
Reent et net, dann drëpst et eeben.
Déi bescht Réit kommen ëmmer ze spéit.
Déi gutt Réit an déi schlamm Geesse kommen ëmmer hannenno.
Et muss ee sech der Saach no riichten.
Bei mir läit de Rimm erof (ech hu keng Energie méi).
Wiem net ze roden ass, deem ass och net ze hëllefen.
Gudde Rot ass deier, schlechte fënnt een iwwerall.
D'Rou kënnt mam Alter.
Roum gouf net an engem Dag gebaut.

S

Bekëmmert sech jiddweree senger Saach, da fält kee Schneider vum Dach.
All Saach huet zwou Säiten.
D'Haaptsaach vun der Saach ass ëmmer d'Saach.
Wat Saachen a kee Schaf (fir se dran ze maachen).
Jiddwerengem säint, dann huet der Däiwel näischt.
Ze vill zerräisst de Sak.
Et soll ee keng Kaz am Sak kafen.
Mäi Bop huet eng nei Salle à manger kritt (mäi Bop huet en neit Gebëss kritt).
An deem Beruff verdéngs de d'Salz net fir an d'Zopp (an deem Beruff verdéngs de guer net vill).
Déi faulste Sau huet ëmmer dee gréissten Trach.
An eng eidel Scheier kënnt keng Maus.
Op engem schéinen Teller ësst ee sech net sat.
Dee sech scheit, dee schued sech.
Wie laang schléift, schléift sech waarm; wie fréi opsteet, ësst sech aarm.
Et weess e wuel wéi ee schlofe geet, awer net wéi een opsteet.
Wann et am beschte schmaacht, da soll een ophale mat iessen.
Wie gutt schmiert, dee gutt fiert.
Wien ze vill gutt schmiert, dee bei der Däiwel fiert.
Un de Schnësser erkennt een d'Schwäin.
Ech hu Schong an Huese verluer (ech war iwwerfuerdert).
Schousterkanner a Schmaddspäerd mussen am dackste buerbes lafen.
Wat ee schreift dat bleift.
Deen de Schued huet, brauch fir de Spott net ze suergen.
Jiddweree weess am beschten, wou de Schong en dréckt.
D'Vollerten an d'Kanner hunn en eegene Schutzengel.
Hu mir zesummen d'Schwäi gehitt? (seet een zu engem, deen ze vill familiär gëtt).
Et soll ee schwätzen, wéi engem de Schniewel gewuess ass.
Deen héiert sech gär schwätzen (dee steet gär am Mëttelpunkt).
Géint de Stroum ass schwéier schwammen.
Du wäerts dach net de Schwanz bäizéien! (du wäerts dach net kleng bäiginn!).
Wat ze schwéier ass, dat hieft een net.
Net gespillt, ass sécher gewonnen.
Ech hunn e Verhalt ewéi eng Seibecken (ech hunn e ganz schlechte Verhalt)
Wie sicht, dee fënnt.
Déi net do sinn, ginn net gezielt.
Siweschléifer Mëllechzopp, steet um hallwer Mëtteg op.
Deen eemol alles gesot huet, huet hannenno näischt méi ze soen.
Mam Soen ass net gehollef.
D'Sonn huet nach kee Bauer vum Feld gedriwwen, awer de Reen.
D'Sonn schéngt fir all Mënsch.
An der Stad, do kascht d'Pond Botter e Frang a soss zwanzeg Su.
Sou ass dat an der Stad, kriss de eng Mëtsch fir fënnef Frang a bass nach net sat.
Aus Spaass gëtt Eescht.
Mat Speck fänkt ee Mais.
Speck a Brout schléit den Honger dout.
Wou gehuwwelt gëtt, fale Spéin.
Besser spéit, wéi glat net.
Deen ee reeft de Steen, deen anere geheit en.
Du gëss der Welt Stéiss (seet een zu engem, dee lëschteg Iddien huet)
D'Stierwen ass dat lescht, wat ee kann ufänken.
Mat Streech mécht ee säi beschte Frënd verdrësslech.
Et muss ee sech der Decken no strecken.
Wou der zwee sech streiden, huet een drëtten d'Hand am Spill.
Wann der Zwéi sech streiden, freet sech den Drëtten.
dat geet mer op d'Strëmp! (dat nervt mech!)

T

Ech leeë mech e bëssen op d'Träip (ech halen eng kleng Mëttesrascht).
Trauen ass gutt, nokucken ass besser.
Et muss een ëmmer wësse wéini datt een d'Tromp ausspillt.
Du sollts der ëmmer eng Tromp an der Täsch halen.
Du hues vun Tuten a Blose keng Anung! (du hues vun näischt eng Anung!)

U

Alles huet en Ufank an en Enn.
Wou keen Ufank, ass och keen Enn.
All Ufank ass schwéier.
Ursaache sinn do fir ze gebrauchen.
Uewen erëm de Spëtzekranz, ënnen erëm de Läpp net ganz.

V

Eemol verbrannt, an zweemol bestuet mécht räich.
Dat ass e schlechte Schmadd, dee keen Damp verdroe kann.
Dee kee Verdross huet, mécht sech es.
Alles vergeet (nëmmen déi kloer Waasserzoppen net).
Ech hunn e Verhalt ewéi eng Seibecken (ech hunn e ganz schlechte Verhalt)
Wien näischt seet, vermault sech net.
Wie sech op déi aner Leit verléisst, deen ass verlooss.
Et versäit ee sech net méi wéi hanner de Leit.
Verspriechen ass Schold, a Waarden ass Gedold.
Verspriechen an Halen ass zweeërlee.
De Verstand kënnt mat de Joren.
Vertrauen ass gutt, Kontroll ass besser.
Besser Virsiicht wéi Nosiicht.
Engem Volle geet e Fudder Hee aus dem Wee.
Schéi Fiedere maache schéi Vullen.
Du bass e Vull fir d'Kaz (du bass ufälleg fir Krankheeten).

W

Deen ass mat all Waasser gewäsch, just net mat Wäiwaasser.
Et gesäit ee méi wäit iwwer d'Waasser, wéi dran.
Am dréiwe Waasser ass net gutt fëschen.
Am Wäin "erdrénken" der méi, wéi am Waasser.
ziel deem näischt virun, dee kann d'Waasser net halen (ziel deem näischt virun, dee kann näischt fir sech halen).
dat ass Waasser an de Pëtz geschott! (seet een, wann een eppes Iwwerflësseges mécht).
dat do ass Waasser op meng Millen! (dat do gëtt menger Meenung méi Gewiicht).
Wie fir d'éischt beim Wäiwaasser ass, dee seent sech.
Wann déi Wann net wier, dann hätte vill Geessen näischt ze friessen.
Wat net ass, kann nach ginn.
All Weeër féieren op Roum.
Wat s de net weess, dat mécht dech net hees.
Wat een net weess, dat weess en aneren.
Wéi een an de Bësch rifft, sou schaalt et zeréck.
Déi Wëll lafen am Bësch.
Wann een ënner d'Wëllef geet, muss ee mat haulen.
Mam Wëllen eleng geet et net duer.
Wann een de Kanner de Wëllen deet, da kräische se net.
Mat guddem Wëlle mécht ee vill.
Wëlls de net, dann hues de schonn.
Wëlls de dat eent, da wëlls de och dat anert.
Deen alles wëllt, kritt näischt.
Sou geet et op der Welt, deen een huet de Beidel, deen aneren huet d'Geld.
Et muss ee mat der Welt virugoen.
Ech muss engem d'Welt weisen.
Et ass eng elle Welt (d'Liewen ass net schéin).
Hien huet wënsch dragekuckt (hien ass schlecht gelaunt).
Wat ee wënscht, dat gleeft ee gär.
Zwee wësse méi wéi een.
D'Wieder erkennt een um Wand, den Här um Kniecht, de Papp um Kand.
Mat Wierder bezuelt ee keng Schold.
Um Enn vun hirem Liewe war d'Wittfra aarm ewéi Job (um Enn vun hirem Liewe war d'Wittfra ganz aarm)
D'Wourecht geet net ënner.
Op d'Wourecht kann ee bestoen.
Wann ee vum Wollef schwätzt, da kënnt en.
Et soll een net dem Wollef säi Pelz verkafen, bis een en huet.
Deemno Geld, deemno Wuer.
Et muss een net all Wuert op d'Goldwo leeën.
Ee Wuert gëtt dat anert.

X

Engem en X fir en U virmaachen.

Y

Z

Alles huet seng Zäit, nëmmen d'Fléi fänken net.
Zäit ass Geld.
Hues de mol d'Pensioun, dann hues de keng Zäit méi.
Keng Zäit, kee Rot.
Kënnt Zäit, kënnt Rot.
D'Zäit an d'Leit muss een huele wéi se kommen.
Ze vill ass ongesond.
Et weess een ni ze vill, an dacks net genuch.
Déi zefridde Leit hunn ëmmer genuch.
Jiddwer Zirkus huet säi Clown.
Fir en Ziwwi ze maachen, muss een en Hues hunn.
Wann ee bis den Zock huet, da geet et bal vum selwen.
Hunneg op der Zong, Gal op der Long.
Vun der Zopp gëtt ee schéin.
Et gëtt keng Zopp sou waarm giess wéi se gekacht gëtt.
Dee gesäit aus, du mengs, e kréich keng waarm Zopp (dee gesäit gouereg a schappeg aus).